Zingen helpt mij, ik laat mijn systeem voelen hoe aanwezig zijn in mijn lijf voelt, ik creëer momenten van thuiskomen. Ik wieg en erken mij, ik vertel mij Kom maar, je bent veilig, ik heb je. Ik wil je zien in je volheid.
Wanneer ik mijzelf wieg en zachtheid geef met mijn stem, voel ik de eenzaamheid. Er komt diep verdriet boven, bijna gelijk. De eenzaamheid van het niet gezien worden voor wie ik ben maar voor wat mijn ouders nodig hadden. De eenzaamheid in het inhouden van mijn boosheid voor onrecht, mijn verwondering, mijn nieuwsgierigheid, mijn vreugde, mijn pijn. En de eenzaamheid in het klein houden terwijl ik mij groots voelde. Ik geloof dat ook al heb ik een lichaam aangenomen waarin ik verwijderd ben geraakt van mijn essentie en bron, ik ook weer terug kan keren met dit lichaam.
Of ik dit volledig mag voelen elk moment of dat dit leven momentjes van verlaten en terugkeren zijn, dat weet ik nog niet. Maar deze momenten zijn er! Met zingen, tijdens het baren, met s*ks, en die momenten zijn prachtig.
Want tijdens mijn ontstaan in de baarmoeder heb ik mijn lichaam aangenomen om expressie te geven aan mijn ziel. Ik heb haar nodig in haar klinken, zodat alles kan stromen en ik kan openen in wie ik ben en openen voor nieuw leven dat geboren wil worden.
Lieve vrouw, voel je dat je je eigen reis met je stem wilt maken tijdens je zwangerschap? Tijdens de womb-heart-voice journey zullen we samen luisteren naar wat jouw lichaam je wilt vertellen. We geven ruimte aan jouw expressie in de grootse transitie van geboorte en moederschap. Jouw stem klinkt je kindje de aarde op…
Welkom lieve vrouw.
